Westerpllatte.

 

Ubiegły rok obfitował w różne ciekawe wydarzenia. Jednym z nich była wycieczka do Trójmiasta.  A post dedykuję Guciamal, bo dzięki niej odwiedziłam jej rodzinne miasto. 

Westerplatte przyciągało jak magnes. To tam przecież trwała najdłuższa obrona polskiej ziemi, nie licząc Powstania Warszawskiego. 

Wojna na Ukrainie, jest takim prztyczkiem w nos.  Uzmysławia, jak kruchy jest pokój, pokazuje, że nic nie jest dane na zawsze. Przecież tam też giną młodzi ludzie, jak ci na Westerplatte, ci tutaj nie mieli nawet 30 lat. 

Wśród drzew mają swoje symboliczne groby pochowani są tu żołnierze majora Hubala. Major Hubal też ma przecież symboliczny grób. Pochowany jest ze swoimi młodymi żołnierzami. 

Spacerkiem ruszyliśmy dalej, w oddali majaczył pomnik upamiętniający tych dzielnych ludzi.  Ci młodzi ludzie bronili nas przed zmasowanym atakiem " najeźdźcy ". 

Spacerowałam uliczkami tego pięknego i starego miasta , a także chłonęłam atmosferę Gdańska. Westerplatte zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Choć nie lubię II wojny światowej, to tutaj ma ona swój symboliczny wymiar. Czasami warto pojechać w takie miejsce, by sobie o tym przypomnieć. By uzmysłowić sobie co wojna może zrobić z człowiekiem, ze światem. 

Pomnik upamiętniający tych dzielnych żołnierzy, stoi na szczycie czegoś w rodzaju " KOPCA " . Prowadzą do niego schodki. a ze szczytu rozciąga się panorama na gdański port.